düş

adını bilmediğim o kırmızı
ağaç gibi,

uzak
daha
uzak,

nadir
uykumdan
düşer gibi,

adım
be
adım,

bütün renklerin
üzerine
matem serer
gibi,

ses (s)
-iz
i,
paçandan
siler gibi
uzak,
ardın.

sırtın
kokusu
düş-
(müy)
dü. (..)

nasıl atlattınız_?

* duvarları ezberlemekten vazgeçtim! çünkü zaman, var-yok arası düzlem, ya yok olmamı ya da istençle sarılmamı hak ediyordu!...

nasıl atlattınız_?

" - Nasıl atlattınız?"

* Karanlıktan değil, geceden korkuyordum. Pencere önüne dayadığım yatak ucuma rast gelmezdi bazen ay ışığı; o, odama getirip astı! " Belki aslı değil ama suretini de aslı kılarsın sen" dedi... Nasıl? Bu odada uyudum. Yalnız.. Saymadığım günlerin bir vaktinde, çivinin izini yokladım, izi saydım..."

!

bana başkasına okuduğun
dizeleri emanet
"etme!"

d-ip!

duvarın dibinde
kısır
bir kayadan
hazırım
nefes
olmaya!

ama,
tutamadımsa
hiç,
unutmazdın
oysa
sen,
okuduğun
kaçmaya
hep meyilli
bir
unutuşsa,
bırak
...

çaput-diken...

kırmızı bir çaputtur
düşümün ucu yırtıldı,
"olsun" da diyemedim ... / ...

yarıyı geçmiş, ismi konmamış bir kitabın devam edecek cümlesi...

makası,
göz hesabı dümdüz kumaşı yalamaya çalışan bir elin titreğiydim ben.

-ma

yalnızlığa övgü düzen
şiirlerden
düşenler,

düşlerimizden
çekiştirmeniz niyedir?

kırgınlığınızı
paket yaptırırken
unutmayın
ki,
herkes
kırgın
ense kökünden!
her
kulak zarı biraz
yırtık,
her parmak
buruk,
her
dudak
derin
gizli
yırtık!

gülümserken
unutmanız
niyedir?

oysa
kendindir kaçırdığın
kaçındığın en çok
da
bir ağaç
sandığının da
kökü
biraz
kırgındır!


* - nasıl dayandın?

a: - öykünün acısına dolanırsan, duyduğun tek ses kendininki olur! dayanmadım! saydım... öyküleri saydım!

yarım

yarımdı,

şimdi
o
geceyi
eksilterek
gülümsüyorsun