go!...

- Abi bi ego alabilir miyim?

* Hangisinden olsun? Süper mi? İd mi? Hangisinden_?...



***

Kendi kendine konuşan insanları severim, zira ben de sıklıkla kendimle dalaşarak konuşurum! Bazen karşıma çekip fırça kayarım, bazen de "yürü kim tutar seni!"...

Ama şimdi kalınca bir çizgi çekmeli ki burada, tüm incelikleri Medusa'nın çarptığı cinsten:

Başa çıkamadığınız kendi sesinizi, benim duvarıma yansıtmayınız! O cümleler değildir benim kapım, adresi yanlış anlamışsınız! Aralara serpiştirdiğiniz gülümseyişlerde, sararan güller değil, gülüşünüz oluyor! Bir adayı sular yutuyor! Kozalaklar soluyor! Biraz da övgü diye karmaya çalıştığınız, gereksiz ve isteksizce bocalanmış tarçın gibi! Bilir misiniz tarçının terazisini? Öyle işte...
öyle şaşkın!

- "Alma! " Evlerimizde çürüdü egolarımız!

Öfkelenecek onca şey varken, bırak yaratıcılığınız oralara sürüklensin! İğnesi yüksüksüz bir zamanda, parmaklarımız nasırları kucaklasın, yaraları eşelemek yerine!


*** İnsan neden kendi hazmedemediğini diğerine kusar?

O kalın çizginin taşıyım şimdi,
sabırdan geçmek için çabanın hacmi gerekir!!
Suskunluk burada,  boğaza yapışan bir posadır!
Yeterince öksürülürse geçer!
Adresi yanlış anlamışsınız,
sırtın kuytusu bir dokunuş,
yüksek bir soluğa yüksük
gibi,
su olur,
solmaz nasırlar... /..

..

Bir virgülün kulağını çektin
ve
yittim

yarım kalan!

belki gündelik zorunluluklara,
ahlaki hırpalayışlara hiç mi hiç aldırmadım;
ama
kurduğum her cümle bir sorumluluktu,
kırdığım her cümle de!

değer bildiğim,
denemek
koşmak
ve
yeniden denemekti.


"zaten bitti"
deseydim,

kuru
ve soluksuz
bir ovayı
yalnızlık
sanardım!


"Sabır ihsan eyle" denildiğinde, "İhsan kim?" sorusu gibi alıngan, anlamı tersinden okuyup, vurguyu kaçıran;


Kuralların su kaçırabildiği dağınık ve kalabalık bir aileydik belki ama ışığıyla bilikte çalan bahçe kapımıza kim geldi diye bakarken bile, perde arkasını gözetebilecek bir naifliği edinebilmiştik, kelime anlamını tam karşılamasa bile! Elbet sevemediğimiz misafirlerimiz de olurdu. Bedia teyze! Yalnızlığını cebinde gezdirdiği cetvelle ölçüp, öğütleriyle birlikte avuçlarımıza vuran!

-  "Sessiz olun acık!"

Yahu önün ardın sessizlikti be kadın, bıraksaydın da içeriye biraz insan girseydi!...

"Gelene git denmez kuzum" diyen babaannem hatırına ne kadar planladık sa da, kendi gibi sabit topuklularının içine o yumurtaları koyamadık! Edepsizliğimiz bir düş menzili kadardı.
Davet edildiğim her evin kapısında bir adım soluklandım. Kapı girişleri Derrida'nın üzerini çizdiği eşikler gibi geldi hep bana! Elit bir burnu büyüklükten değil, bana hep ölümü hatırlattığından kapı önünde ayakkabı çıkarmayı hiç sevmedim mesela! Ama eşiğinde ne yazıyorsa, gerektiğince çıkardım. Bacaklarım uyuşurdu da bağdaş kuramazdım; biraz uyuşuversindi çarpuk çurpuk da olsa kurdum!

Çok bahçeye daldım belki ama, ağacın dallarına hep narin davranmaya çalıştım. Nezaketen değil, insanların bilmediğim beri öykülerini ağaç dallarına benzettiğimden. Sundukları meyvelere uzanırken hoyratlıktan kaçındım, cimri olanından yokluğuna dek... Bir fidanı tutturmak, kireçle ipin sınavı gibi.