korkuya dem...

dirseğimdeki
taş,
eksik bir sek sekten
                           dir,
bilir misin?
ki,
adın da
düşüyor
şimdi,
o yokuşun başı
bir dut ağacıdır...

sonu?
sonunda
başı gibi
bir tavşan
devşirir
niyetleriyle...

bundan
kahve
telvesi yerim ben!

büyüklerin
de
doğruları varmış
mı?
ki,
ben
karalar çaldım
dillerim'e..

öYlE...

kör bir
müstear'dan
düşme
bir mahlasım
ben!
adımın hatırı
sende
kalsın...

sanrı!

oradan
öptün sandım,
bildim
ama,
sanrıya kapılmak istedim!


sanrı...
dalga gibi,
bilmek de deniz...

bunu anlarsın mesela!

mesela ötesini?
anlamayı hiç istemediğince!
ama işte,
o zaman beni de isteme!

umrun mu?

herkesin hatırı
iki cümleye
bakıyor,
o da doğru ya!...


***

kimseyle çarpışmak istemiyorsan,
kıyılarını
unutursun!
hepsi
bu!...

demem artık "gel"

bir köşedir,
mor erik ağacı
sakınır,
sakınır da,
bükemez
dirseğinden
hani
ve
hanidir...

hani,
anlar mısın?


...




anason mu
kaynatalım
zamana?

sakınır,
bu köşedir
de,
bükemez
taş dediğini,
malum
boşluksuz
cismin
katılığı...


köşedir,
bükelim!!!!!!!

bilirim,
de:
adımı-mı buradan çek,
ve anla
arşınım
dirsek
boyumcadır,
sakın!!!
-ır
ım...