kitabımla konuşuyorum. ..

"hiç gürbüz
 hiç pembe yanaklı
 sayfalarımız olmadı mı bizim?
 biz hiç mavi kalacak bir mevsime
 çıkmamış mıydık yorgun yokuşlarından
 kışın?

 kendiliğinden gelen sözcüklerin misafirkiğini
 ne çok severdin,
 nasılsın...
 bugünlerde ben iyi gibiyim
 yorgun gri kaideler arasında
 hüzünlü bir yeşilim,
 ya sen...
 sen... nasılsın?
 göğsündeki ağrılar nasıl?
 iyi misin?"

                       / birhan keskin/'kim bağışlayacak beni'/
                        hüzünlü gezinti güvertesi III



* bir güvertede yol,akışın tersine bakmaktır bazen...
   fazla uyku kaybı-sen uyurken ben rüyalar saydım- bir tür tin anemisi..
   sözcüklerde seslenişlerde bir haber haller bundan mı?
   bilmem...ben bakıyorum...

*gün/nisan biterken,mevsim gülüyor alı al kavgalarda...


* vadeli hesap-mevduat değildim ben...



*bazen en billur anlatı:   yorgunluk...