aBlAm'a....

karanlıkta,
kendimi dünyaya tecridimde
koşup da gelen sana,
bir söz verdim ben...!
anlaşmadık,
ıslak ve tükürüğü sahte imza yoktu...
el sıkışmadık,
sen yanağıma dokundun...
çünkü yokluğumda
karnındaki cana sarılmıştım senin,
sen..can olmuştun bana aşıeremediğinde...
bütün şatafatlı zırvalığın ötesindeki
"sahi-den" denilişte...!
sayıklamalarımı koynuna aldın!
geceler boyu ayağımın soğuğuna sardın ayaklarını!...
sözümdür söz ya,
sende dinlenirim ben...
sözüm sözdür,
gerektiğinde
en derinden tutarsın!...
ve..umarsızca,
korkmadan,
hesap-ı kitabına karılmış
en sol,
en inanç dediklerinde bile!...
bunun ötesindeki
ilansız yakınlığında,
aile bağı saplantısını
bozguna uğratışımızda...
"dost" diye çığırtıyorlar, onun en konuşulmamışında,
ben..." seni seviyorum"
demenin ferahlığında,
saçlarından okşarım şimdi...


                                                                         aNkArA/ bozgun aRaLıK/ ablam'a....