açık...

sırrım yoktur da benim,
ben en saklı yanlarımı sana
gömdüm,
eşeleyemez
sandıydım zaman...
sandıydım ki ben,
güğümün tepesinden
sarıldım ya,
"öyle" olduğunca
kalayım...
bölünmesin
olmayan uykularım...
bölmek
tanıdık bir lügatın
derin sancısıdır da belki,
çarpınca işte,
o,
hesabı hep
açık bir bakkal defteri..
o,
entellektüel
bağlamsa,
kayıp
bir Feuerbach
oluveriyor...
ama daha gökyüzünü
sen bana,
ben sana
avuç-içi kalanları
verecektim...
susss!
denilmez şu zamanda!
kapa,
kapat hemen
görünce yara sandığını da...
onca katıdır
onca fire vermezdir
şu ahval...
dinle
ahali ne der?
sonra...

***