zihnime,
bedenime işleyen sızıyı,
inen çekiç darbelerini,
bazen yalnız,
seninle vurabiliyorum dışarı_sı neresi?_ ya...
tekniğin olanağında,
yazıda akıp gidip, bitmeyeni,
ben sende
biraz olsun
dindiriyor,
donduruyorum...
ve bir tını bazen...
"bekledikçe bileylenen yürek"... lUcİdA'ya....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder